Nordiske højskoleelever

Malu, Grønland

Efter jeg havde færdiggjort gymnasiet, havde jeg brug for en pause fra skole og fremtidsplanlægning, og derfor besluttede jeg mig for at tage på Grundtvigs Højskole i Hillerød. Inden jeg startede tænkte jeg meget over, om jeg nu også ville passe ind og om jeg kunne identificere mig med de andre elever.

For selvom jeg efterhånden havde boet i Danmark i nogle år, var jeg ret bevidst om den kulturelle og sproglige forskel der er mellem Grønland og Danmark, for slet ikke at tale om de fordomme, der tit følger med, når man præsenterer sig selv som grønlænder.

Heldigvis blev jeg mødt med en åbenhed og nysgerrighed over alle forventninger, og jeg faldt hurtigt til sammen med de andre på skolen. Og netop dét er hvad der gør højskole helt enestående.

Alle kommer fra nær og fjern, med hver deres baggrund og kultur, og har valgt at tage på højskole, for at dyrke et fællesskab under samme tag.

Mangfoldigheden åbner for en verden af spændende samtaler, kreative projekter og interesser man ikke vidste fandtes. For mit vedkommende har jeg lært mig selv bedre at kende, fået en masse gode venner og opdaget en stor interesse for radio og podcasting.

Jeg overskred grænser og fik et sprog for at tale om min identitet som halv grønlandsk og halvt dansk, hvilket jeg har haft svært ved i mange år. Så hvis jeg skulle nævne én ting, som alle burde prøve i løbet af deres liv, så skulle det være at tage på højskole. Uanset hvem du er og hvor du kommer du fra, er det en oplevelse for livet.

Helene, Norge

Det er flere grunner til at du havner på folkehøgskole. For min del var det nesten en ren tilfeldighet. Jeg hadde snublet over en stand for højskolerne på en utdanningsmesse i Oslo. Deretter søkte jeg litt rundt og snart var jeg tilmeldt et av Grundtvigs Højskole sine lange kurs.

Mitt navn er Helene, jeg er 21 år gammel har vokst opp i den lille byen Hønefoss utenfor Oslo. Jeg har drevet aktivt med skiskyting, og dyrket hobbyer som fotografi, journalistikk og grafisk design på skolen og fritiden.

Jeg var en del av E19 oppholdet på Grundtvigs Højskole, altså jeg tilbrakte 4 måneder på folkehøgskolen høsten 2019. I Juni 2019 var jeg ferdig på videregående og hadde ca et halvt år med frihet før jeg skulle inn i militæret Januar 2020, og det var derfor jeg endte opp med å utnytte tiden til et opphold i Danmark. Det er noe jeg virkelig ikke angrer på.

En reise til Danmark er et kjent fenomen for mange nordmenn. Det er nesten som å være hjemme. Den geografiske avstanden er kort, mens den kulturelle er kanskje større enn forventet.

Hvorfor reise hele den korte veien til Danmark og Grundtvigs for å gå på folkehøgskole? Vi har jo allerede mange av dem i Norge.

Fordelene følger:

• Du blir den eksotiske utlendingen. Danskene synes norsk høres ut som man synger.
• Språket er same, but different. I starten er det litt komplisert, men det tar kort tid før du kan skryte på deg å være en nordmann som forstår og kanskje snakker litt dansk.
• Å feste med lærerne. I Norge tenner nok dette noen røde lys, men i Danmark er dette rett og slett bare en del av kulturen.
• Aldersforskjellen. Når de som går på folkehøgskolen er mellom ca 18 og 26 så blir det duket for mange spennende samtaler og deling av erfaringer.
• Kort vei hjem. Dersom hjemlengselen blir for stor er det bare å krysse Kattegat.
• Nye prosjekter. Jeg har gjort og laget ting jeg aldri trodde jeg kom til å være med på.
• Gode venner. De som drar på folkehøgskole er der for en grunn, og det er blant annet for å skape bånd.

Askur, Færøerne

Aftaná eg bleiv liðugur við miðnám skuldi eg finna út av, hvat eg nú vildi fáast við. Eg visti, at eg einaferð skuldi til Danmarkar at lesa, tað hevði altíð verið ætlanin, men akkurát nær var óvist. Eg søkti inn á eina útbúgving í Danmark, beint tá eg var liðugur við miðnám søkti, fekk studiepláss, og skuldi nú fyrihalda meg til støðuna; um eg skuldi taka ímóti plássinum ella ikki.

Eg valdi í fyrsta umfarið ikki at taka ímóti studieplássinum – takk og lov – tí eitt er at fara beinleiðis til hægri lesna aftaná studentarskúlan, eitt annað at flyta til annað land, har tú ikki kennir mentanina, ella hvussu fólk eru í landinum. Eitt háskúlaupphald i Danmark helt eg verða eitt stak gott hugskot til at læra bæði mentanina og nýggj fólk at kenna í Danmark. Ígjøgnum Grundtvigs Háskúla fekk eg etablera vinarbond og samanhald, ið eg als ikki hevði havt fyrr.

Eg kendi meg í byrjanini ikki heima í nýggju umstøðunum, men tað broyttist innanfyri stutta tíð. Fyrsta kultursjokki eg fekk fyrstu vikuna, eg var byrjaður var háskúlanum, var føðingardagssang við songina tá ið man vaknar. Eg hevði føðingardag tveir dagar aftaná háskúlauppihaldið var byrja.

Eg hevði ikki væntað at sungið varð fyri mær tíðliga um morgunin av mínum gongdarbólki. Háskúlin hevði eina serstaka effekt á øll í komu, har man kendi seg heima frá byrjanini. Vit skuldi jú eisini verða saman í góðar fimm mánaðar, og vit vildi gjarna hava so nógv burturúr uppihaldinum, sum gjørligt. Eg kendi meg rættliga skjótt heima í nýggju umstøðunum.

Samanhaldi var avgjørt tað, ið gjørdi Grundtvigs Háskúla til eitt perfekt stað at fáa nýggj sambond í einum landi, ið eg hevði ætlanir um at flyta til í lestrarørindum, men eisini fyri at fáa vinarbond, ið enn halda. Háskúlin gav mær ongantíð eina kenslu av at verða fremmandur ella sum ein útifrákomandi.

Saknurin til Føroyar hvarv skjótt á háskúlanum. Tryggleikin og samanhaldi á háskúlanum skapaði eina serliga bløðru, ið eg ikki hevði upplivað fyrr, og sum eg, aftaná eg bleiv liðugur, eri glaður fyri at hava roynt. Bæði tað, at læra nýggj fólk at kenna og at kenna seg heima á einum nýggjum stað í eitt tíðarskeið, gav mær møguleika fyri at etablera eitt grundarlag at koma aftur til, tá ið eg skuldi byrja á universitetinum seinni. Grundtvigs Háskúli hjálpti mær við at kenna meg heima í einum fremmandi landi.

Björk, Island

Ég heiti Björk og gekk í Grundtvigs vor- og haustönnina 2020. Ég var búin að skoða mismunandi heimasíður og leist langbest á Grundtvigs og svo komst ég að því að ég þekki stelpur sem höfðu verið í skólanum og ákvað bara að skella mér. Það var, þó ég segi sjálf frá, ein besta ákvörðun sem ég hef nokkrum sinnum tekið.

Í fyrstu var það frekar erfitt að koma ein í skólann, skilja varla neitt í tungumálinu og reyna að kynnast fólki á sama tíma. Það sem ég vissi ekki áður en ég byrjaði (og kannski er það vegna þess að ég bókstaflega las mér ekkert til um lýðháskóla áður en ég byrjaði og þið mögulega vitið allt) er að enginn í skólanum þekktist áður en við byrjuðum þannig að maður er ekki að byrja í skóla þar sem eru nú þegar vinahópar eða klíkur.

Ég var 3 mín frá því að æla úr stressi þegar ég mætti fyrsta daginn en fattaði svo að bókstaflega allir sem byrja í lýðháskóla eru þarna í þeim tilgangi að kynnast fólki og eru ótrúlega vinalegir. Þegar ég náði tökum á dönskunni var þetta skemmtilegasta upplifun lífs míns. Í Grundtvigs eru bestu kennarar sem þið munið nokkrum sinnum hafa, áhugaverð fög, þemapartý hverja helgi og svo líka að ná tökum á “nýju” tungumáli. Ég get eiginlega ekki lýst því með orðum hversu mikið það breytti lífi mínu að fara í Grundtvigs, í dag bý ég í Kaupmannahöfn með vinkonum úr lýðháskólanum og áætla að ég mun fara í háskóla hér.

Það er svo margt gott að segja um Grundtvigs, til dæmis aðstaðan; keramík kjallari, stúdíó með allskonar hljóðfærum og hljóðkerfi, aðstaða til að mála allan sólarhringinn, íþróttasalur, píanó allt um kring í skólanum, saumastofa, skartgripasmiðja (silfur), dansgólf, bar, sjónvarpsherbergi, myrkraherbergi fyrir filmuljósmyndun, bókasafn og svo framvegis og svo framvegis. Áður en ég byrjaði í skólanum hafði ég mjög takmarkaðan áhuga á ljósmyndun og myndbandagerð en ég fann áhugan stóraukast því það eru frábærir kennarar og ég hafði aðgang að myndavélum alla önnina.

Þegar ég byrjaði var okkur boðin dönskukennsla einu sinni í viku, það er algjör snilld, maður er ekki að læra heilan helling í tungumálinu þannig séð þar en það er mjög næs að hafa einn tíma í viku þar sem allir sem eru ekki sleipir í dönsku koma saman og deila hvernig þeim líður og hvernig allt gengur. Það er haldið mjög vel utan um mann þegar maður kemur og svo eru líka umsjónarkennarar fyrir hvern gang sem þú getur alltaf spjallað við ef þú þarft á því að halda!

Ég veit eiginlega ekki hvað ég á að skrifa meir, það er ótrúlega erfitt að koma þessari upplifun niður í orð á blaði (skjá) svo að ég vil bara taka það fram að ef þið hafið einhverjar spurningar er ykkur velkomið að senda á mig á gramminu @itsbjorkbitch eða á facebook: Björk Haraldsdóttir! Ég vona að þetta hafi á einhvern hátt hvatt ykkur að prófa lýðháskóla, og þá sérstaklega Grundtvigs hehe!!!!